Dziedzina nauki zajmująca się analizą pisma to grafologia. Z pozoru praca grafologa może wydawać się prosta, skoro polega na porównywaniu próbek pisma, jednak w rzeczywistości grafolog powinien wziąć pod uwagę wiele różnych rzeczy, które mogą w istotny sposób wpłynąć na pismo danej osoby.
Jak kształtuje się charakter pisma?
Charakter pisma kształtuje się do 25. roku życia, od tego okresu do 60. roku życia uznawany jest za dojrzały, a po nim – za starczy. Pewne choroby mają określony wpływ na charakter pisma, np. schizofrenia, afazja, pląsawica i choroba Parkinsona, odbijają się na nim również alkoholizm i narkomania. Zmęczenie znacznie i stan upojenia także znacznie wpływają na czytelność pisma, jego rozwlekłość, rozmieszczenie na stronie i zachowywanie marginesów. Badanie pisma wykazuje, że inaczej będzie pisać ktoś zdenerwowany (lub ogólnie pozostający pod wpływem silnych emocji), odczuwający ból lub spieszący się. Ogromną różnicę w piśmie można zauważyć, gdy do pisania wykorzysta się niedominującą rękę, która jest w mniejszym stopniu przyzwyczajona do precyzyjnych prac manualnych, do jakich zalicza się odręczne pismo. Inaczej będzie także pisała osoba, która do pisania z jakiegoś powodu nie może używać rąk, a pisząc używa ust, stóp lub macek. Płeć piszącego także może mieć wpływ na charakter pisma, kobiety przeważnie piszą staranniej i bardziej rozwlekle, podczas gdy mężczyźni rzadko używają okrągłych liter i ozdobnych zawijasów. Charakter pisma wiele mówi o charakterze piszącego, pismo osób nieśmiałych będzie drobniejsze i pochylone w inną stronę niż większe litery stawiane przez ekstrawertyków.
Biegły grafolog bez trudu zauważy, że osoby ambitne, pragnące zostać zauważone, mogą używać liter różnej wielkości nawet w obrębie jednego słowa i zdania. Ostre krawędzie liter mogą świadczyć o asertywności i agresji, z kolei równe łączenie kolejnych znaków związane jest z chęcią łagodzenia konfliktów.